Alles lijkt te veranderen naarmate je ouder wordt. Een interessant gegeven als je hier eens goed over nadenkt. De vraag is of dingen ook werkelijk veranderen of dat misschien jouw visie op deze dingen is veranderd. De manier waarop je naar dingen kijkt is telkens in beweging en het is een afspiegeling van je eigen ervaringen die je hebt opgebouwd. Maar heel soms verras je jezelf en kom je erachter dat je met andere ogen naar iets bent gaan kijken. Dit zie ik als ontwikkeling van mijzelf als persoon en als artiest.
Ik ben er in de loop der jaren achter gekomen dat ervaring de beste leerschool is die je je maar kunt wensen. Je kunt heel lang met een boek in je oefenruimte doorbrengen, maar uiteindelijk heb je ook reallife-ervaringen nodig om je te kunnen ontwikkelen in je vak. Met optreden voor een echt publiek leer je al snel wat voor jou wel of niet werkt. De reden dat ik dit beeld hier zo schets heeft met mijn eigen ontwikkeling als goochelaar te maken.
Ik ben opgegroeid in een gezin in Drenthe waar ik heb geleerd dat je moet werken voor je eigen succes. Ook met goochelen heb ik dit altijd zo gezien en ik oefende in de eerste jaren iedere dag. Ik was behoorlijk perfectionistisch en alles moest volgens een vast stramien plaatsvinden. Er was maar één ding belangrijk; het moest er perfect uitzien. Deze manier van denken zorgde ervoor dat ik mij op de technische vaardigheden van het goochelen stortte. Vele sleight of hand technieken werden tot in den treure geoefend voor een spiegel. Ik trad niet vaak op voor een echt publiek omdat ik het nooit goed genoeg vond wat ik deed. Mijn visie was dat het technisch perfect moest zijn.
Vele jaren later ging ik weer eens naar het jeugdopstap-weekend in Lunteren. Ik was 18 jaar. Daar deden wij een afsluitende act voor gasten in het hotel er vlak naast. Ik merkte dat ik, ondanks mijn technische vaardigheden, geen routine had opgebouwd voor een publiek. Op de terugweg dacht ik hier over na en mijn conclusie was dat ik routine miste en dat ik dat alleen kon krijgen door regelmatig op te treden. Ik heb in die dagen erna een aantal restaurants benaderd met de vraag of ik bij hen mocht op treden. Met één eigenaar bereikte ik een akkoord dat ik iedere week bij hem mocht tafelgoochelen. Mijn verdienste: een bord eten en geld voor een pakje speelkaarten.
Maar dat hinderde mij niet want ik had van mijn ouders geleerd om eerst te investeren en dan pas kun je de vruchten plukken. Ik heb in dat restaurant 2 jaar lang opgetreden en heb daar 2500 tafels mogen voorzien van entertainment. De beste leerschool die ik ooit heb gehad, want daar heb ik leren entertainen. Ik leerde hoe ik moest omgaan met verschillend publiek en hoe ik op een juiste manier de aandacht van de toeschouwers kon leiden. Deze reallife-ervaringen waren de basis voor mijn professionele werk als goochelaar.
In de jaren die daarna kwamen ben ik steeds meer uit mijn schulp gekropen. Ik heb mij kwetsbaar opgesteld en ik ben door dingen echt te durven ervaren steeds meer gegroeid in mijn vak als goochelaar. Een aantal weken geleden heb ik een try out gedaan van mijn eerste cabaretprogramma. Ik stond in de kleedkamer en ik hoorde dat het publiek binnen kwam. Eerst dacht ik: ”Waarom doe ik dit? Waarom doe ik dit mijzelf toch aan?” Maar door te ervaren en het gewoon te doen leer je nieuwe dingen. Vroeger dacht ik in vaste patronen. Nu kijk ik met andere ogen naar mijn vak en kan ik het ook anders zien. Ik durf nu meer los te laten en ik ga voor nieuwe dingen die in het begin erg spannend zijn. Buiten je eigen comfortzone treden ……daar ligt je persoonlijke ontwikkeling.
Mitch Durbank
Voor meer columns van Mitch klik hier......
